<
>

Luister asjeblieft naar wat ik niet zeg

Charles C. Finn

Laat je niet door mij voor de gek houden. Laat je niet voor de gek houden door mijn uiterlijk, want ik draag een masker, duizend maskers, maskers die ik niet durf af te doen, en geen van die maskers ben ikzelf. Doen alsof is bij mij een tweede natuur, maar laat je niet voor de gek houden, in Godsnaam laat je niet voor de gek houden.

Ik geef je de indruk dat ik zeker ben, dat bij mij alles zonnig en rustig is, zowel binnen als buiten, dat ik vertrouwen uitstraal en dat kalmte mijn spel is, dat het water rimpelloos is, dat ik alles onder controle heb en dat ik niemand nodig heb, maar geloof me niet.

Mijn buitenkant kan dan wel vriendelijk lijken, maar mijn buitenkant is mijn masker, dat steeds verandert en steeds iets verbergt. Daaronder schuilt geen zelfgenoegzaamheid. Daaronder schuilt verwarring, angst en eenzaamheid. Maar dat verberg ik. Ik wil niet dat iemand dat weet. Ik raak in paniek bij de gedachte dat mijn zwakte aan het licht komt. Daarom construeer ik verwoed een masker om mij achter te verschuilen, een nonchalante en subtiele façade, die mij helpt om te doen alsof en die mij afschermt voor de blik die weet.

Maar juist zo'n blik is mijn redding, mijn enige hoop en ik weet dat. Dat wil zeggen, als die wordt gevolgd door aanvaarding, als die wordt gevolgd door liefde. Dat is het enige dat mij van mijzelf kan bevrijden, uit mijn zelfgebouwde gevangenis, van de hindernissen die ik zo moeizaam zelf opwerp. Dat is het enige dat mij kan bevestigen, waarin ik mijzelf niet kan bevestigen, namelijk dat ik echt iets waard ben.

Maar dat vertel ik je niet. Dat durf ik niet, daar ben ik bang voor. Ik ben bang dat jouw blik niet zal worden gevolgd door aanvaarding, niet zal worden gevolgd door liefde. Ik ben bang dat je min over mij zult denken, dat je zult lachen en je lachen zal me doden. Ik ben bang dat ik diep in mijzelf niets ben en dat je dat zult zien en mij zult afwijzen.

Dus speel ik mijn spel, mijn wanhopige zogenaamde spel, met een façade zonder zekerheid en een bevend kind daarachter. Dat is het begin van die prachtige optocht van maskers, en zo wordt mijn leven een façade. Ik vertel je alles wat eigenlijk niets is, en niets dat alles is, en dat binnenin mij huilt.

Dus als ik zoals gewoonlijk verder praat, laat je dan niet voor de gek houden door wat ik vertel. Luister alsjeblieft zorgvuldig en probeer te horen wat ik niet zeg, wat ik graag zou willen zeggen, wat ik moet zeggen om te overleven, maar wat ik niet kan zeggen.

Ik hou er niet van om mij te verstoppen. Ik hou niet van om oppervlakkige en valse spelletjes te spelen. Ik wil daarmee ophouden. Ik wil eerlijk en spontaan zijn en jij moet mij daarbij helpen. Je moet je hand uitsteken, zelfs al lijkt het dat dat het laatste is wat ik wil. Alleen jij kunt de lege starende blik van de fluisterende dood van mijn ogen wissen. Alleen jij kunt mij tot leven wekken. Elke keer als je vriendelijk bent, en aardig en bemoedigend, elke keer als je probeert te begrijpen omdat je echt iets om mij geeft, krijgt mijn hart vleugels, hele kleine vleugeltjes, hele tere vleugeltjes, maar wel vleugeltjes!

Met jouw vermogen om mij te laten voelen kun jij mij leven inblazen. Ik wil dat jij dat weet. Ik wil dat je weet hoe belangrijk jij voor mij bent, dat jij als je wilt, een schepper, een echte schepper kunt zijn van die iemand die ik ben.

Alleen jij kunt de muur afbreken waarachter ik beef, alleen jij kunt mijn masker verwijderen, alleen jij kunt mij verlossen uit mijn paniekerige schaduwwereld, uit mijn eenzame gevangenis, als jij dat wilt. Wil dat asjeblieft.

Laat mij niet links liggen. Het zal niet gemakkelijk voor je zijn. Als iemand er lang van overtuigd is dat hij waardeloos is, bouwt dat sterke muren. Hoe dichterbij je komt, hoe verblinder ik misschien zal terugslaan. Dat is onzinnig, maar ondanks alles wat boeken over de mens vertellen, ben ik vaak irrationeel. Ik vecht juist tegen datgene waar ik om smeek. Maar ze hebben mij verteld dat liefde sterker is dan sterke muren en dat is mijn hoop. Probeer alsjeblieft met sterke handen die muren af te breken, maar met behoedzame handen, want een kind is erg gevoelig.

Je zult je misschien afvragen wie ik ben? Ik ben iemand die jij heel goed kent. Want ik ben iedere man die je tegenkomt en ik ben iedere vrouw die je ontmoet.

Charles C. Finn.
Please Hear What I Am Not Saying.
September 1966.
Dutch translation by T. E., Copyright © 2008.
Submitted to Cordula's Web by translator.

Home :: Quotes :: Luister asjeblieft naar wat ik niet zeg